Mutsuzlugumuzun sebebi ustumuze yuklenen sorumluluklar, hata yapmamamiz, mukemmel olmamiz gerektiginin asilanmasiydi belki de. Eger oyleyse suclu bizdik, buna biz izin verdik. Izin verdik, yanlis yaptik ve devam ediyoruz. Kendi hayatimizi kendi istek ve hayallerimize gore yasamiyoruz. Kendi yasamimizi kendimiz yonetmiyoruz. Ailenin istekleri, hata yapmama cabasi, birilerine ayak uydurma gereksinimi ve bu ugurda verilen maddi manevi kayiplar. Ve cope atilan her saniye bir kayip.Dahasi bir kisir dongu icinde mutlu olma cabasi ve yorgunluk. Sonucta elimizde var olan mutsuzluk.
Elimize neden biraz da mutluluk gecmesin ? Kurtulalim bu yanlistan. Kendimiz olalim, kendi isteklerimiz olsun, kendi hayallerimiz, kendi hayatlarimiz.
Zaten bos konusmaz Nietzsche. Bir kere yanlis trene bindin mi koridordon ters tarafa yurumenin hicbir faydasi yoktur. Cozum inip dogru trene binmek mi ?
Elimize neden biraz da mutluluk gecmesin ? Kurtulalim bu yanlistan. Kendimiz olalim, kendi isteklerimiz olsun, kendi hayallerimiz, kendi hayatlarimiz.
Zaten bos konusmaz Nietzsche. Bir kere yanlis trene bindin mi koridordon ters tarafa yurumenin hicbir faydasi yoktur. Cozum inip dogru trene binmek mi ?
Sahi cevabi bilinmeyen sorular cildirmaya sebep mi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder